กูเคยฆ่าตัวตาย

.....

.....

เมื่อหลายปีมาแล้ว..

ก่อนที่กูจะใช้คำว่า...

"ปล. วันนี้ กูอารมณ์ดี"

ลงท้ายทุกกระทู้ที่กูตั้งและตอบ

.....

กูเป็นคนเงียบขรึม

จริงจังกับชีวิต

จริงจังกับความสัมพันธ์

และจริงจังต่อคำพูด ทั้งของตัวเองและของคนอื่น

...

...

...

...

...

...

ใส่กระสุนสามนัดเข้าในแม็กฯ

นัดแรก อาจจะตาย..

นัดที่สองเอาไว้ เผื่อไม่ตายและยังมีแรงยิงซ้ำ..

นัดที่สาม เผื่อไม่ตายในนัดที่สอง..

แต่กูค่อนข้างแน่ใจว่า

กูน่าจะตายตั้งแต่นัดแรก..

..

…

เอาปืนจ่อขมับ...

...

ไม่ละ….กูเคยเห็นคนไม่ตายทันทีเพราะถูกยิงขมับ

ทรมาน...กว่าจะตาย

บางคนรอด...แต่นอนนิ่งเป็นบอนไซอยู่ในเตียงตลอดชีวิตที่เหลือ..

เอาปืนใส่เข้าไปในปาก..

ให้ลำกล้องชี้ขึ้นกลางกระหม่อม

หัวกระสุนหนัก 114 เกรนกับแรงปะทะต้นที่ 340ฟุต / ปอนด์

คงทำให้เลือดและมันสมองกระจายเต็มเพดาน

ไม่เอา..

สยดสยองเกินกว่าที่จะมีใครกล้ามากอดศพกูเพื่อร้องไห้

กูคงเหงาแย่..อุตส่าห์ตายทั้งที

..

..

กูเลือกที่จะยิงที่แสกหน้า..

กระโหลกหน้าผากคงทะลุเป็นรูกลม แต่ก็จะซับแรงกระสุนไปส่วนหนึ่ง

กว่าจะผ่านสมองไปทั้งก้อน หัวกระสุนคงลดความเร็วไปเยอะ

ทะลุออกท้ายทอย คงจะยับเยินหน่อย แต่หน้าตาจะไม่เสียรูปร่าง

ด้านหลังคงเลอะเทอะหน่อย แต่ไม่เป็นไร

มันก็แค่เลอะอยู่ด้านหลัง

...

…

ดึงลำเลื่อนมาจนสุด

ปล่อยมือ ให้สปริงลำเลื่อนถีบตัวผลักเอาสไลด์กลับเข้าที่

ขณะที่วิ่งกลับเข้าที่ หน้าสไลด์ก็เตะจานท้ายกระสุน 9 มม.แบบหัวบอลของเฟเดอรัล

หลุดออกจากซองแม็กกาซีน แล้วเคลื่อนตัวไปเจอกับทางลาดท้ายลำกล้อง

จากนั้น ก็วิ่งทแยงขึ้นสู่รังเพลิง

สงบนิ่ง รอเวลาที่เข็มแทงชนวนจะมาจิ้มเข้าที่จานท้ายกระสุน

อันเป็นการเริ่มกระบวนการจุดระเบิด

..

นกปืนอยู่ในตำแหน่งพร้อมยิง

กูใส่เซฟ..นกปืนตกลงมาอยู่ในตำแหน่งฮาล์ฟค๊อก

ตามสไตล์ของปืนเซมิ-ออโต ชั้นดี ที่สามารถยิงดับเบิ้ลแอคชั่นได้

เลื่อนมือมาจับปืนในตำแหน่งที่หันปากกระบอกปืนเข้าหาตัวเอง

วางสันหลังด้ามลงกับฝ่ามือ แล้วเอาหัวแม่มือสอดเข้าไปในโกร่งไก

ลำกล้องขนาด 9 มิลลิเมตร มองเป็นเป็นรูดำ

เกลียวอย่างน้อยหกเกลียว..เวียนขวา

หากลำกล้องยาวพอ มันก็จะวิ่งวน ครบรอบที่ 16 นิ้ว

ในปืนลำกล้องสั้นขนาดนี้ เกลียวคงวนไปได้แค่ไม่ถึงครึ่งรอบ

หัวกระสุนที่รีดผ่านลำกล้องด้วยความเร็ว เกือบ 1050 ฟุต ต่อวินาที

ควงตัวเป็นหมุนติ้วเป็นลูกข่าง

ผ่านผิวหนังบางๆที่หน้าผาก...

เจาะเข้ากระดูกที่มีแต่แคลเซี่ยมหนาไม่ถึงเซนติเมตร...

จากนั้น..คงเสียการทรงตัว..วิ่งผ่านครีมสีเทาอ่อนที่เรียกกันว่า มันสมอง

ตีคว้านทำลายเนื้อเยื่อ...และวิ่งออกทางท้ายทอย.

กูคงตายในทันที..ก่อนที่กระสุนจะวิ่งออกไปด้วยซ้ำ

แต่อาการกระตุกของร่างกาย อาจจะทิ้งดีเลย์อยู่อีกหลายวินาที..

…

….

จดหมายสองฉบับ วางอยู่บนโต๊ะ

ถึงแม่และถึงคนรัก

กล้องวิดีโอ ติดตั้งอยู่บนไตรพอด กำลังบันทึกภาพที่กูกำลังทำ

คงเป็นหลักฐานที่ดีสำหรับตำรวจ

ความเดือดร้อนที่อาจเกิดกับคนรอบข้าง คงมีแค่..

ความเสียใจบ้าง..

ทำความสะอาด…

งานศพสักสามวัน แล้วเผา..

ส่วนสาเหตุของการฆ่าตัวตาย..ชัดเจนอยู่แล้วในจดหมาย..

กูปลดเซฟด้วยมือข้างซ้าย..

เอาปืนมาจ่อที่หน้าผาก…

เดี๋ยวกระสุนคงวิ่งผ่านจุดสำคัญของสมอง..

กูอาจจะแทบไม่ได้ยินเสียงปืนด้วยซ้ำ…

หัวแม่มือข้างขวา..ค่อยๆเหนี่ยวไก..

น้ำหนักสปริงไกดับเบิ้ล ค่อนข้างหนัก

แต่ปลอดภัยสำหรับปืนใช้งาน ที่ไม่ควรเบากว่าหกปอนด์

กลไกสะพานไกราบเรียบ..ไม่มีอาการสะดุด

ไกปืนถูกกดลึกเข้าไป…. ที่ท้ายสไลด์ นกปืนเริ่มเผยอตัวสูงขึ้น

อีกสักครู่มันจะเข้าสู่จุดที่สูงที่สุด และตอนนั้น เซียร์ก็จะหลุดจากที่เกี่ยว

นกปืนก็จะจะถูกสปริง ดึงให้สับลงมาที่ท้ายเข็มแทงฉนวน

เข็มแทงชนวนจะกระแทกเข้ากับกลางท้ายจานกระสุนด้วยแรงเฉื่อย

แก็ปที่อัดเอาไว้ในจานท้ายจะทำปฏิกิริยาทางเคมี จนเกิดเป็นเปลวไฟ

ระเบิดเข้าไปในปลอกกระสุนที่บรรจุดินปืนชนิดไร้ควัน

จนดินปืนทั้งหมดในปลอกกระสุน ระเบิดขึ้นแทบจะในเสี้ยววินาทีเดียวกัน

ก่อให้เกิดแก๊สปริมาณมหาศาล

จนดันให้ หัวกระสุนหลุดออกจากปลอก

และวิ่งออกไปในทิศทางเดียวที่มันจะออกไปได้ …ปากกระบอกปืน

เกลียวลำกล้องก็จะรีดให้หัวกระสุน หมุนรอบตัวเอง จนเกิดสมดุล

………….

…….

..

แชะ !!

กระสุนด้าน..

หัวใจที่สงบนิ่งเมื่อสักครู่..

กลับเต้นแรงโครมครามขึ้นมาอย่างน่าประหลาด.

น่าขำที่กระสุนด้าน

แต่กูไม่มีอารมณ์ขำ..

กระชากสไลด์ ปล่อยกระสุนนัดเดิมดีดออกทางช่องคายปลอกกระสุน

ปล่อยมือให้สไลด์กระแทกกระสุนนัดใหม่เข้ารังเพลิง..

เอาปืนจ่อหน้าผาก แล้วเหนี่ยวไกซ้ำ.

……………

…….

..

แชะ !!!!

กระสุนนัดที่สอง…..ด้านอีกแล้ว

ตลกละ !!

ทั้งๆที่เป็นกระสุนใหม่ เพิ่งซื้อมาจากวังบูรพาเมื่อสองเดือนที่แล้ว

เหลือมาจากแข่งยิงปืน IPSC ที่สนามราชนาวี

ในวันแข่ง…ไม่มีกระสุนนัดไหนด้านเลย.

กูวางปืนลงกับพื้น…

จุดบุหรี่ยัดเข้าปาก…สูดควันแน่นเต็มปอด…แล้วพ่นเป็นลำยาว

บอกกับตัวเองว่า…

ฟ้าดิน คงไม่อนุญาตให้กูตายสมใจ

จึงแกล้งให้กระสุนด้าน

เอาละ….

กูจะลองสู้ดูอีกครั้ง…

เอาไว้ถ้าทุกข์ที่มี มันหนักกว่านี้…

และหากทนไม่ได้…

ค่อยมาหาทางว่ากันใหม่…

……..

........

........

......

...

เก็บกล้องวิดีโอ..

ฉีกจดหมายทิ้ง..

หยิบปืนขึ้นมาถือในมือ…

หันปากลำกล้องออกไปทางหน้าต่าง….

แล้วเหนี่ยวไกเล่น….

เปรี้ยงงงงงงงงงง….!!!!!!!!!!

โดย ก้อกูเองไงเล่า - จากหนังสือดักเหี้ย