ร้านยาดอง

กลิ่นเหม็นหื่นเหียนจากคลองน้ำเน่าที่โชยคลุ้มเริ่มเบาบาง

หลังยาดองกษัยเสือตัวที่11ฉ่าร่ำผ่านคอดีกรีแรง กลิ่นส่าเหล้าโชยคลุ้มออกทางจมูก

น้ำเมาไหลผ่านกระเพาะพาลวูบไหวร้อนฉ่าวาบๆ..

ถือแบนเหล้าบรรจุน้ำเมาสีแดงเบนซินเทวาบลงจอก บิมะขามเปียกเหนียวหนืด

ติดมือจิ้มเกลือพลางปาดใส่ลิ้น รับรู้รสเปรี้ยวฉ่ำจี๊ดพาลขึ้นสมอง บ้วนน้ำลายปรี๊ด

ลงบนดินแสดแดง พลางยกจอกแก้วกระดกเข้าในลำคออีกวาบ..

"ล๊มม..เพ๊ ..ลมพ๊าดด เสียงลามนำขับขานนน..

ว่า พี่นี้เป็นคนจร มากจากดินแดนนด้ามขวานน มาหาคนร๊ากกแม่คนงามม..."

ไอ้ขี้เมาที่โดนไล่ออกจากร้านเนื่องจากไม่มีเงินซื้อเหล้าเมื่อสองวันก่อน ลอยตาปรือเอ้อระเหย ร้องเพลงดังคับร้านอย่างไม่ไยดีใคร..

"น๊องง.. ห๊ายย อีกเป๊กได้ม๊ายย.. พรุ่งนี้มาจ่ายย"..

ไอ้ขี้เมาคนเดิม ลอยตาคลอกรุ้มกริ่มพูดกับสาวแม่ค้าที่ดูยังไงก็เหมือนสก๊อยส์เก่า

พร้อมกับบิมะขามเปียกในนิ้วโป้งที่ปาดผ่านปากคางย้อยน้ำลายยืดเหนียกๆ..

"ของเก่ามึงยังไม่จ่ายเลย ไอ้แดง..ติดกูมาร่วมจะสองร้อยแล้ว..

เมาแล้ว กลับบ้านไปเหอะ รึมึงจะให้ตำรวจมาลากคอมึงกลับ.."

ไอ้ขี้เมาดูดนิ้วโป้งตัวเองจ๊วบๆเหมือนไม่ไยดีต่อความเปรี้ยวจากมะขาม .. พลางสยาย

ความต่อด้วยเสียงยืดๆยาดๆ..

"คราวก่อนห้าสิบบาทกูยังจ่าย พรุ่งนี้กูเงินเดือนออก..กูจะพาเพื่อนมาแดกให้มึงหมดร้าน.."

แม่ค้าหัวเราะแค่นๆ ..

"พูดดีไปเหอะมึง ยังไงกูก็ไม่มีให้.. อยากแดกก็เอาตังค์มา.."

ไอ้ขี้เมาเหมือนไม่ไยดี ใช้นิ้วโป้งบี้มะขามเปียกมาดูดอีกดังจ๊วบ..

"ไม่แดกก็ด๊ายย ตังค์มึงเด๋วพรุ่งนี้มาจ่าย"

แม่ค้าสาวก็ลังจะชี้มือด่า พลันเห็นผมโบกมือซะก่อน..

"น้อง ส่งให้เขากั๊กนึง มาคิดตังค์โต๊ะพี่.."

สายตาหลายคู่ในร้านมองมายังโต๊ะผม ผมส่งยิ้มไปยังไอ้ขี้เมาที่ทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง

แกเดินเหมือนคนหายเมา เข้ามาโต๊ะผมยกมือไหว้สูงท่วมหัว..

"ขอบคุณครับพี่.. ขอให้ให้รวยให้รวยคร๊าบบบบบบ.."

"ไม่เป็นไร มึงร้องเพลงให้กูฟังต่อก็พอ ..."

"ล๊มม เพ ลมพ๊าดดดด..."

เสียงเพลงดังสนั่นร้านอีกรอบ...

โดยคุณ : เหว่ยกัง